Patagonya diye bir ülke varmış, burada bir çok insan yaşarmış. Her biri değişik işlerde çalışırmış; kimisi kamuda kimisi özelde. Tabi bu çalışanlar işverenler, patronlar tarafından çok çalıştırılır az maaş verilir, kıt kanaat yaşarlarmış. Demişler ki bu böyle gitmez, biz birlik olmadıkça hep ezileceğiz patron bize hiç bir hak vermeyecek. Böyle düşünürken bizler bir sendika kuralım, bir olalım iri olalım ve diri olalım demişler. Hikaye bu ya sendika kurmuşlar ve birlikte hak aramaya başlamışlar. Patron bu birlikteliği görünce ne yapsam da bunları birbirine kırdırsam da bölük pörçük olsalar da karşıma zayıf bir şekilde çıksalar diye düşünmüş. Kara kara düşünürken aklına bir fikir gelmiş; bir sendika da ben kurdursam başına da benim sözünden çıkmayacak kişileri getirsem onlara da makam, mevki ve koltuk versem benim sözünden çıkmasalar diye. Dediğini yapmış, kendine yakın çalışanların haklarını satacak bir sendika kurdurmuş yönetimine kendine yakın insanları getirmiş. Bunlar arada sırada ortaya çıkıp bağırırlar ve çalışanların haklarını koruduklarını söylermiş. Fazla ileriye gidemezler gittiklerinde patronları oturun oturduğunuz yerde sesimizi çıkarmayın bizim verdiğimle yetinin dermiş. Bu oluşumun yöneticileri biz çok çalışıyoruz iyi rol kesiyoruz çalışanları uyutuyoruz, patron bizim sayemizde rahat ediyor bize bir şey vermiyor derlermiş. Başlarındaki kişiyi patrona göndermişler ve ondan makam, mevki ve koltuk iste bize demişler. Başlarındaki kişi patrona gidip; ‘’aman efendim biz çalışan tarafında gözüküp hep size çalışıyoruz, yakın arkadaşlarım, yönetimimde olanlar bunun karşılığında bir şeyler istiyorlar onları durduramıyorum.’’ demiş. Patron da ‘’Az sabredin Patagonya kanunları buna izin vermiyor, bu kanunları değiştireyim hepinize bir koltuk vereceğim siz çalışanları uyutmaya devam edin demiş.’’ ve kanunları değişmiş. Tabi kanun değişince yöneticilerin hepsi birer koltuk kapmış, çalışanların içinde bu durumu anlayan birileri çıkmış siz ne yapıyorsunuz hep kendinize çalışıyorsunuz her biriniz bir koltuk kapatınız deyince sendikanın yöneticileri üyelerine siz biraz daha sabredin hepinize bir koltuk alacağız hepinizi bir makama atattıracağız diye onları oyalamışlar. Ama zaman geçiyor kendilerinden başka kimseye faydaları olmuyor bir elleri yağda bir elleri balda yaşıyorlarmış. Bu durumun böyle gitmeyeceği çalışanların bir gün uyanacağı akıllarına gelmiyormuş. Bir gün gelmiş ve çalışanlar uyanmış ve satıldıklarını görmüşler ve bu patron yanlısı sendikayı al aşağı edip sendika yöneticilerine hadlerini bildirmişler. Darısı Patagonya dışındakilerinin başına.