Başkalarını yargılamadan önce kendimizi yargılasak nasıl olur?

Biz kimiz, nasıl bir hayat yaşıyoruz, insanlık görevlerimiz nelerdir yada insanlık için faydalı neler yapıyoruz, kendimizi bir değerlendirelim ilk önce..

Şöyle etrafımıza bir bakalım, küs oldugumuz insanlar elimizin parmaklarından fazlaysa, bu kişiliğimiz için eksi demektir, kendimizle barışık olmadığımızın işaretidir ve bizde bir sorun olduğunun belirtisidir..

Önce kendimizi yargılamamız gerekirken, başkalarında eksik arayıp onu konuşmak gibi bir gaflete düşeriz..

Kimse kimsenin ahlak bekçisi degil, herkes kendinden sorumlu bu dünyada ve ahirette, adalet terazisi herkese özel kurulacak, kul hakkına riayet edelim ki, hesap gününde her hakkına girdiğimiz insanlarla, tek tek hesaplaşmak zorunda kalmayalım..

Komşumuzdan haberimiz var mı ?

Ne kadar duyarlıyız etrafımızdaki insanlara karşı?

Güzel bir masa hazırlayıp yemek yerken, aç olan bir komşum var mı acaba diye düşünüyor muyuz?

O ne demiş, bu ne demiş derken, biz ne dedik diyormuyuz, kelimelerimizi seçerken iyi düşünüp, kırmadan incitmeden söyleyebiliyor muyuz insanlara, yoksa hiç düşünmeden kırıp döküyor muyuz?

Biraz kendimize gelelim eyy insanlık!!

Bırakalım etrafımızdaki insanların başarılarını kıskanıp çamur atmayı, bizlerde kendimizi geliştirip olgunlaşalım, riyadan ve yalandan uzaklaşalım..

Bakıyorum da bazı yerel haber yapan insanlara ve çok üzülüyorum.. Hep birilerini karalama peşine düşmüsler, insanların özel hayatlarını siyasi malzeme yapmak size ne kazandırıyor anlamıyorum, bir insanı eleştirecekseniz bulunduğu konuma göre yani işine göre yargılayın, özel hayatında ne işiniz var, adı üstünde özel hayat, ama olmaz tabii, kendimizi yargılamayı öğrenemeden başkalarının peşine düşüyoruz, yazık bize yazık..

Negatif düşüncelerden kendimizi arındırmayı deneyelim ne dersiniz, birinin bize yaptığı iyiliğe karşılık kötülük yapmayalım mesela, hatta kötülük yapana iyilikle yaklaşalım ki; farklılığımız olsun o insanlardan, bu çok zor değil inanın, insana çok güzel bir haz veriyor üstelik..

Ne demişler "İyiliğe iyilik HER kişinin, iyiliğe kötülük ŞER kişinin, kötülüğe iyilik de ER kişinin harcıdır.."

Bu yazım belki küçük bir umutta da olsa, bir yüreğe değse benim için büyük mutluluk olur, bencil olmak yerine, insanların hayatına küçük bile olsa ışık tutabilirsek ne mutlu bizlere.. Bizler ne kalıcıyız dünyada ne de bir insan yaratabilecek güce sahibiz, bu yüzden önce kendimizi yargılayalım, sonra da insanlara nasıl faydalı olabiliriz onu düşünelim, hayat çok kısa, yarın çok geç olmadan kendimize gelelim...