Ne güzel eskittik değil mi değerlerimizi?
İnsanlığı eskittik.!
İnsanlıgı kaldırdık tozlu raflara, artık insan gibi yaşayamıyoruz.
Düşünmüyoruz mesela, ilime bilime odaklanmıyoruz, hazır icad edilmiş elektiriği, telefonu, televizyonu, bilgisayarı kullanıyoruz ama insanlık adına geleceğe biz neler bırakabiliriz diye düşünmüyoruz.
Kirletiyoruz etrafı, evimizin önünü, parkları, deniz kenarlarını, sosyal yaşam alanlarını ve sosyal medyayı. O kadar çok görüntü kirliliği varki etrafta bazen diğer canlılara imrenerek bakıyoruz.
* * *
Sevgileri, aşkları eskittik.!
Öyle eskittik ki; ayaklar altına düşürdük ve adına sevgi koyup tüm kötülükleri yapdık sevdiklerimize.
Zamanını çaldık, hayallerini çaldık, emeğini çaldık en önemlisi hayatından çaldık seviyoruz diyerek.
Oysa sevgiler eskitilmemeliydi, her anı degerli olmalıydı. İnsan sevgisini sunarken bir gül hassasiyetiyle sunmalı, bir cam şeffaflığında saf ve temiz olmalıydı.
Kırmadan incitmeden korunmalıydı sevgiler, altın bir kalbin içinde, degerine paha biçilmemeliydi.
* * *
Dostlukları eskittik.!
Selamı sabahı kestik, bayramları önemli günleri toplu mesajlarla kutlar olduk.
Hal hatır sormayı, derdi tasayı paylaşmayı, gönül almayı, özür dilemeyi eskittik.
Dostluğu, paraya değiştik, ticarete döktük, çıkarlarımız doğrultusunda selam verip, selam alır olduk.
Sırtından vurduk dostlukların, kuyusunu kazdık ve üstüne çıkar toprağı örttük, öldürdük.
* * *
Komşulukları eskittik!
Kimse kimsenin külüne muhtaç değil gibi, unuttuk yan komşumuzu.
Aç mıdır susuz mudur, hasta mıdır hoş mudur bilmiyoruz, çekildik kapıların arkasına.
Binaların soğuk duvarlarına gömdük komsulukları.
Kapı önü, bahceki sohbetleri, şen kahkahaları, çocuklarımızın kaynaşmalarını unuttuk.
Kapattık kapıları, dünyaya, komşulara, deve kuşu misali kuma gömdük başımızı, görmüyoruz etrafımızda olup biteni.
* * *
Yitirdik ve eskittik tüm değerlerimizi.!
Biz nereye gidiyoruz ey insanlık!
Nerede o eski sevgiler..!
Nerede gerçek dostluklar.!
Nerede o güzel komşuluklar.!
Haydi biraz kendimizi sorgulayalım, ne dersiniz?