İlkbahar geldi; doğa uyanmaya, ağaçlar çiçek açmaya başladı. Kuşlar cıvıl cıvıl uçmaya, karıncalar ise kış hazırlıklarına şimdiden başladı. Ulu bir ağacın tepesinde bir hareketlenme başladı. Anne Beyaz Kartal’da olağan dışı bir hareketlilik var. Acaba sebebi nedir. Aradan kısa bir zaman geçti ve yumurtadan sesler gelmeye başladı ve bir süre sonra küçük, minicik bir şey yumurtayı kırarak dışarı çıktı. Anne Beyaz Kartal sevinçle yumurtadan çıkan yavruya baktı ve üşümesin diye onu kanatlarının altına aldı. Yavru Beyaz Kartal’da annesinin sıcaklığını ve güvenini hissederek huzurla uyumaya başladı.
Akşama doğru Yavru Beyaz Kartal;
- Anneciğim ben çok acıktım dedi.
Anne Beyaz kartal;
- Sen burada sessizce bekle ben yemek getireceğim diyerek oradan uzaklaştı.
Fakat Yavru Beyaz Kartal neden sessizce bekleyeceğini bilmediğinden kendince şarkı söylemeye başladı.
- Dünya ne güzel……..
- Yaşamak ne güzel…….
- Nefes almak……….
- Annemle yaşamak…….
Bu sırada ağacın altından geçmekte olan kötü bir yılan bu sesleri duymuş ve hemen tırmanmaya başlamıştı.
Yavru Beyaz Kartal’da o sırada;
- Annem çabuk gelse çok acıktım demiş.
Biraz vakit geçirmek için yuvasının kenarına gelip aşağıyı seyredeyim diye düşünmüş. Tam aşağıya baktığında koca bir yılanın kendisine doğru geldiğini görmüş ve çok korkmuş.
- Anne anneciğim diye bağırmaya başlamış ama Anne Beyaz Kartal ortalıkta gözükmüyormuş.
Yılan yaklaşmaya devam ediyormuş. Yavru Beyaz Kartal uçamadığından dolayı titreyerek yuvanın bir köşesine sinerek beklemeye ve dua etmeye başlamış. Koca yılan tam yuvaya varmak üzereyken Anne Beyaz Kartal uçarak gelmiş vebir pençe darbesiyle yılanı yakalamış, yuvadan uzaklaştırmış ve epey bir yükseldikten sonra yılanı aşağıya atarak öldürmüş. Daha sonra yuvaya gelerek Yavru Beyaz Kartal’a sarılmış ve ;
- Sana sessiz durmanı söylemiştim ama sen beni dinlemedin demiş.
Yavru Beyaz Kartal’da annesinden özür dileyerek, neden kendisinin sessiz durmasını söylediğinin daha iyi anlamış ama çok korkmuş.
Annesine;- Anneciğim özür dilerim, sen söylediğinde ben pek anlam verememiştim ama sebebini büyük bir dersle anladım demiş.
Anne Beyaz Kartal’da;
- Ben aslında senin yakınlarındaydım, tam yiyecekle senin yanına gelirken senin beni dinlemeyerek yüksek bir sesle şarkı söylediğini duydum. O sırada yılanı gördüm ve ders alman için biraz bekledim demiş.
Yavru Beyaz Kartal ağlayarak annesine;
- Anneciğim artık senin sözünü dinleyeceğim ve seni hiç üzmeyeceğim özür dilerim diyerek sarılmış.
Aradan birkaç ay geçtikten sonra Yavru Beyaz Kartal’ın yuvadan uçma zamanı gelmiş. Daha önceki yaşadığı dersten dolayı bu kez annesinin sözünü dinleyerek kısa zamanda uçmayı öğrenmiş ve ulu dağlar ve ormanlar içerisinde yerler keşfetmiş, mutlu bir hayat sürmüş.
ALINAN DERS :
Bir Musibet Bin Nasihatten İyidir.
Büyüklerin tavsiyelerini dinleyin. Onlar asla sizin kötülüğünüzü istemezler.
Elif Sıla ÖZYILMAZ
Toki İlkokulu
4-A Sınıfı
