Dünyaya gelen böyüya. Anası bubası bi yandan böyükanası dedesi bi yandan uşaklara bişeyle üğrediya. Buba Beşiktaşlı olduğu içün, en büyük Beşiktaş başga büyük yok deya. Oğluna aynen bu şekilde üğrediya. Uşak her yerde en büyük Beşiktaş deya. Bubası gururlanıya. Benim oğlum doğuştan Beşiktaşlı deyi.

Sora dedesi alıya yanına torununu. Bak oğlum deya. En büyük Allah, başga büyük yok. O bizi yarattı, bize nimetle vedi. Biz ona şükredecez deya. Dede torununa en büyük Allah tamam mı deya. En büyük kim bakan deyve ba deya. Uşak en büyük Allah başga büyük yok deya. Sora evde uşak oyun oynayamuş. Misafille gelmiş. Futbol takımından konu açılmış. Misafir aile hazırlıklı gelmiş. Onlarıy uşakları en büyük cimbom deyi barbarbavıryomuş. Hemen bizim ki oğluna sormuş. Oğlum ney deya bunna. Buraya gelmiş de cimbomuy ismini bavuryala. Göster bakan şunlara kimiy büyük olduğunu demiş. Herkes güccük uşağay ağzından çıkacak lafı beklemiş. Bi sessüzlük olmuş. Bubası en büyük Beşiktaş deyi bavırmasını beklemiş. Emme uşak en büyük Allah, başga büyük yok demiş. Herkes dona galmış. Sölecek bi tek kelime bulamamış. Kimse bu cevabı beklemeyomuş. Beşiktaşlı olan baba durumu gurtarmak içün, gördüyüz mü şimdi kimiy böyük olduğunu demiş. Benim oğlum böle her şeyi biliya işde, deyi gurur vesilesi yapmış. O ağşam ne futbol, ne hakemle, ne de spor gonuşulmuş. Sadece sohbet etmişle, gaynaşmışla. Aslında ovul uşağmıza takımdan evvel üğretmemiz gereken bazı şeyle va. Ana buba olarak üzerimize düşen görevleri yapmamız ilazım. Yovsam hay huynan hayat akıp gidiverya. Bu arada şampiyon Fenerbahçe, o kadar.