Bartın Valisi İsa Küçük ve  bir yaşlı vatandaş. Yer, mekan, zaman hiç önemli değil. Anlatacak çok şeyi olan yaşını başını almış yaşlı bir adam. Bir yanda vatandaş Mehmet ağa, karşısında devletin yüzü Vali. Vatandaş anlatacak devlet dinleyecek. Cumhuriyet özünde bir  halk sevdası değil mi? Yüzlerde samimiyetin ve kucaklaşmanın resmidir yansıyan.Kolay gelinmedi bugünlere nasır nasır çile var mazide.İşgalden ,kurtuluşa, dirilişe ve cumhuriyete varan bir yazgı var.Köylü milletin efendisiydi hep.Güneş yanığı yüzüne vatanın izi düşmüş. Dinlemek anlamak lazım. Sorulacak sorular var. Vatandaş valisini bulmuş anlatacak elbet. İşte geldi güneşli günler. Karanlıklar çok geride kaldı. Dertler varsa ortak zaten.Çare gerek, çözüm gerek.Devlet valisiyle burada.Elbette çare var.Çözüm hukuk ile demokraside.Sohbet uzun ve derin.Kimi mükellefiyet, kimi Ramazan tadında bir iftar ya da ne olacak bu emeklinin hali.Ve biliyor ki vatandaş kendisi önemli.Devlet yanına oturmuş.Eğilmeden, bükülmeden, sıkılmadan sarıp sarmalamış vatandaşını.Devletin tek yüzü olmalı, milletine dönük güleç, anaç bir yüz.Bilmeli ki köylü Mehmet Ağa nasırlı elleriyle, çamurlu çarığıyla bu kapılar ona açık.Cumhuriyet, karanlığı aydınlık etmeye, açı doyurmaya, çıplağı giyindirmeye, olmazı olur etmeye, kimsesizlerin kimi olmaya gelmedi mi? İşte buradayım diyor Cumhuriyet.Akıp gitse de zaman.Yıllar birbirini izlese de.Kemale esrede ömür.Yalnızlığa itilse de insan.Kimi kimseleri de terk etse.Bir el uzanır ona.Suskun, yitik bir anda gelir.Gözlerde ve yüreklerde yaşları siler.Ben varım der devlet.Kimsesiz bırakmaz vatandaşını.Suya su, nefese nefes olur hayat tadında.Sonrasında devlet vali olur, vatandaş Mehmet Ağa.Kavuşurlar bir Bartın akşamında.İki çift laf derler birbirine.Söz susar.Kelam etmez olur dil’’lal’’ olur.Bir haberci fotoğrafına  sadece yansıyan kareler konuşur.

GÜNGÖR YAVUZASLAN