ÖĞRETMENLER GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN
Anne olmak,baba olmak,ama önce anne olmak gerekiyor yaşadığım kadarıyla .Ben de bir anneyim.İki kez bu duygu dolu duyguyu yaşadığım için…Her şeye,her söze, bu çerçeveden bakıyorum istemeden de olsa.Eliniz,gözünüz,kulaklarınız,burnunuz, kısacası tüm uzuvlarınız, onlarla başlayıp onlarla bitiyor.Aldığınız nefesin her zerresinde onların olması mutluluktur, dünyaya geldikleri ilk saniyelerden itibaren. Kısacası nefes alıp vermekmiş bu sebepten mutluluk bir anne için…
Onlar mutluyken mutlusunuz öyle değil mi?
Onları kim mutlu edebilir peki? Ne mutlu edebilir,nasıl mutlu olurlar, ya hazır değillerse!
Peki; siz hazır değilseniz ve böyleyken onlar girivermişse yaşamınıza !
Birden bire dünyanız oluveriyorlar, siz henüz dünyayı tanımadan öyle değil mi?
Eline oyuncak bebek alıp emziriyormuş gibi yapmaya benzemiyor doğrusu.
Siz istediğinizde uyanıp,siz istediğinizde altını pislemiyor.
Onu evde yalnız bırakıp gezmeye, işe ,eğlenceye gidemiyorsunuz.
Hayalinizde ki öğrenci olamıyorlar,istediğiniz mesleğe,alışkanlık ve zevklere yönlendiremiyorsunuz.
İşte o endişeleri spiral sarmal bir helezon gibi içinize alıp döndürüp duruyorsunuz.
Sizden, ama sizden çok farklılar…
Onları kimselere emanet edemiyorsunuz kendi kucağınızdan yüreğinizden başka…
Ama var…Sadece biri var.Bu söylediklerimin hepsinin üstesinden gelen,sizi de huzura erdiren.
Öğretmeni,öğretmenleri…
O sevdiyse eğer,her şey tamamdır, sizin sevmenize hiç gerek yok.Sevemediyse eğer, siz sevdirmek için çabalıyorsunuz ve bunu yaptığınız ,kıskanmadan sevdirmeye çalıştığınız tek kişi de “O” aslında…
Biliyorsunuz ki onun mutluluğunun,gelecekteki huzurunun ve seçimlerinin ikinci anahtarı onda.Tereddüt etmeden güveniveriyorsunuz farkında olmadan.Ne büyükannesine,ne bakıcısına,hatta zaman zaman babasına bile emanet edememişsinizdir yüreğinizi,canınızı,o her şeyiniz olan nefesinizi.
Bizden olmayan ama bize bizden daha yakın olan siz öğretmenlerimiz;gözlerimizdeki çiğ tanesi,alnımızdaki ter yavrularımız,yavrularımızın geleceği,mutluluğu,güveni ,huzuru,hatta bizim mutluluklarımız da sizlere emanet…
Neler verebiliriz ki karşılığında,bu değer nasıl ölçülebilir,neler söyleyebiliriz ki teşekkür olsun sizlere…Kelimeler de bitti, cümleler ne mümkün ki oluşsun...
ÖĞRETMENLER GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN…