KURTULUŞ YOLUNDA KAĞNILAR

Yürüdü ardından vatan

Çamurlu, karlı, tozlu yollar

Ve bir millet yürüdü kurtuluşa

Durmuştu sanki zaman ve yıllar

Vuruşuyordu Antep,

Şahlanmıştı Maraş

Yürüyordu Samsun,

Toplanmıştı Erzurum

Efeler mekân tutmuştu Egeye

Ankara da Seymenler haykırdı

’’ Emret Paşam’’

Yürüyordu millet kurtuluşa

Gemiler yanaşıyordu Bartın’a

Gaba yazmalı kadınların omzunda sandıklar

Kırık tırnaklı katırlarla yollarda

Mermiler varıyordu İnebolu’dan Sakarya’ya

Sarı öküz, koca katır, topal merkep

Ne varsa koşuldu Kurtuluş yolunda

Sakarya suyu maviden kızıla çaldı

Top sesleri inler Polatlı da

Karavanadan yemek yerken Meclis

‘’Gün ölme günü’’ dedi Dersimli Diyap Ağa

Yürüdü Sakarya’dan Afyon’a kağnılar

Çocuk, kız, delikanlı ve ağalar

Yaşlı, yiğit, efe ne varsa orada

Üçe varmaz gürledi toplar

Tutulur mu süvariler

Kanatlanmış atlar

Kocatepe’de toplanmış tüm paşalar

Ve yürüdü Mustafa Kemal yürüdü vatan

Şimdi uzanır kızıl bir örtü gibi Mehmedim

Hedef Akdeniz ötelerde İzmir

Durup savaşsa ah boğacak düşmanı

Dokuz güne kalmaz kavuştu albayrak Kadifekale’ye

Arkada kalır mı kağnılar

Kıskandırırcasına süvarileri İzmir’e vardılar

Bayrak nazlı, süslü bir gelindir İzmir

Başını okşadı Ayşe Bacı kara öküzün

Aksak topal yaralı ayağına baktı

‘’Dayan be kocaoğlan, dayan tiz varırız İzmir’e’’

Uzandılar kafilelerle Menderese

Arda arda girerken kağnılar meydana

Dizlerinin üstüne yıkıldı Kara öküz

Yığıldı kaldı Kurtuluş gününde

Şen idi o gün Konak Meydanı

Gülemedi Ayşe Bacı gene de

Kağnılar yürüdü Kurtuluşa Kağnılar

Başlarında vatan yürekli kadınlar

Güngör Yavuzaslan