Kaldığımız Yerden Pupa Yelken Mutluluğa

Tam ortasında gibi çok hissetti kendini kuşatılmış yangınların

Tutacak yakası ve tutunacak bir dalı olmayan bir dünyayı yaşadı hep.

Sorgusu hep yarınsızlıktı mutluluğun kıyısında merhaba demeden mutluluğa

Bir ömür nasıl ziyan edilirse karamsarlıkla, mutluluğa adanmış bir hayatın hikayesinde

Öylece hüzünleri yaşadı hep.

Çiçekleri hiç mi görmedi gözlerin.

Gönlün yüreğin hiç mi sevmedi,yaprakta duran çiğ damlasının toprağa hasret koşuşunu

Uçan daireye hiç mi takılmadı gönlün

Çocukluğunun atlı karıncasını hiç mi özlemedi yüreğin

Yangın yeri mutluluğunun hiç mi düğünü olmadı

Hiç mi seni seviyorum diyemedi dudakların

Kaçırdığın kaçıncı bahar bu merhametsizlik ettiğin mutlu yüreğinin güllerine

Sen kaçıncı umutsuzluksun mutluluğun eşiğinde ısrarla mutsuzluğu arayan

Çarelerini verdiğin kaçıncı çaresizlik

Yaşama sırt dönen bu sistem hangi soğuk şeyin yüzü

Hatıraları bile silen bu toprak senin mi?


Bir kalem çek hepsine,

Hepsine bir umut ek hemen

Yarın sabah toplamaya başla

Mutluluk filizlerini

Önce bizim sokaktaki çöpçü ile bir sohbet et

Sonra köşeyi dönünce simitçi ile

Ve seni dört gözle bekleyen taksicileri unutma

Sonra bir yaşam sarmalı tüm dünya

İşte senin oldu tüm dünya

Ve tüm mutluklar

Hala dünyada tüm mutsuzluklar senin mi?

Bırak hepsini bir kenara

Bu gemi yol alıyor artık

VİRA VİRA PUPA YELKEN MUTLULUĞA
HAYDİ, BİRLİKTE EL ELE SEVGİYLE