Kanuni Sultan Süleyman‘ın kızı Mihrimah Sultan ile Mimar Sinan arasında ki aşkı anlatıyor kitabımız.
Tabii ki hiçbir zaman bilemeyeceğiz gerçekten böyle mi değil mi diye.
İnanmak veya inanmamak herkesin kendine kalmış ama tarihin hep yazdığı ve yazacağı konuların içinde yer alıyor.
Gerçekten böyle bir vardıysa gerçekleşseydi ne olur gibi düşüncelere kafa yormaya gerek yok.
Ama aşık olduğu halde hanlar hamamlar medreseler camiler kütüphaneler su yolları yapmışsa ülkenin her tarafını sayısız eserle donatmışsa hele hele o zamanın şartlarında koca koca binaların nasıl yapıldığı üzerine bir tahminimiz bile yoksa konuşacağımız konu aşkı değil eserleri olmalı ve önünde saygıyla eğilmeliyiz. Şu andaki imkânlarla bile yapılan işlerin bir ömre sığması zor gibi geliyor insana. Kitabın ana temelini oluşturan iki cami ise ; biri Üsküdar sahilinde ki Mihrimah sultan camii ki Kanuni Sultan Süleyman’ın emriyle yapılmıştır. Uzaktan bakınca eteklerini savuran kadına benziyor. Diğeri ise o zamanlarda kimsenin yüzüne bakmadığı Edirnekapı’da bulunan mütevazi yalnızlığı simgeleyen tek minareli Mimar Sinan’ın kendi yaptığı cami. Bu iki caminin özelliği bağlılığı ise 21 Mart’ta yani Mihrimah Sultan’ın doğum tarihinde birinin üzerinden güneş batarken diğerinin üzerinden ayın doğması imiş. Öyle bir plan yapmış ve planını başarıyla uygulamış.
Mihrimah’ın kelime anlamını söylemeye gerek yoktur diye düşünüyorum.
Keyifli okumalar.