Aynanın karşısına geçip, kendimizi hesaba çekelim mi ne dersiniz?
Siz, hiç kimseye gökyüzü oldunuz mu?
Gecenin karanlığı kaplarken evreni, yıldızlarla aydınlattınız mı yollarını?
Sabah güneşiyle ısıttınız mı, iliklerine kadar buz kesmiş duygularını?
Şimşekler çaktırıp, gücüne güç kattınız mı?Yağmurlar yağdırıp, gönül bahcesini bereketlendirdiniz mi?
Siz, hiç kimseye yeryüzü oldunuz mu?
Ayağını sağlam basabileceği bir zemin, dik durabileceği bir duvar;
Güvenle yuva kurabileceği bir dal, bülbül gibi şakıyabileceği, gül bahçesi oldunuz mu?
Köklerini salabileceği bir toprak, meyveler veren bir ağaç, saçlarına taç yapacağı çicekler sunabildiniz mi?
Kırlarda oynayan çocukların gülümsemesine sebep, bir hastaya ilaç, düşenin elinden tutabildiniz mi?
Siz hiç kimseye can oldunuz mu?
Sesinizi duyduğunda huzur, gördüğunde sevinen, elini tuttuğunuzda güven veren oldunuz mu?
Özlendiniz mi uzaklara gidince, yollarıniz gözlendi mi sevgiyle.
Kalabalıklar içinde yanlız kalanlara arkadaş, yolunu kaybedip bulamayanlara yoldaş oldunuz mu?
Kimsesizlerin kimsesi, gariplerin sesi, sıcak da yananların gölgesi, üşüyenlerin elbisesi oldunuz mu?
Sahi siz birazcık olsun insan olabildiniz mi?
Bencillik sırhını kuşanmadan dolaştınız mı?
Yalana, riyaya, iftiraya bulaşmadan, hak hukuk gözeterek, din dil ırk ayırt etmeden yaşamayı öğrenebildiniz mi?
Komşunuz aç iken tok olmamayı, bir yetimin basını oksamayı, bir canlıya sığınak olmayı başarabildiniz mi?
Sadece siz değil, hepimiz;
Her şeyden önce, ben bugün insanlık için ne yaptık diyebildik mi?
Siz biz onlar değil, ben ne yaptım olmalı önceliğimiz.
Kendi özdeğerlerimizi yitirmeden, baskasının özel hayatını didiklemeden, konumumuzu kötüye kullanmadan.
Kime zarar verebilirim degil;
Ben bugün insanlık için ne yaptım, ne yapabildim, ne yapabilirim?
Aynadaki benliğimizi iyice sorgulayalım.!
Sevgi ile saygı ile